Kościół Mariacki w Krakowie budowało dwóch braci. Kiedy już sam Kościół był gotowy, bracia zaczęli budować wieże. Starszy brat zajął się budową wieży południowej, a młodszy północnej. Starszemu bratu budowa szła sprawniej, więc młodszy z zazdrości i za podszeptem diabła (który zresztą chyba dość często gościł w Krakowie, o jest bohaterm praktycznie każdej legendy związanej z tym miastem), wspiął się na wieżę brata. Sięgnął po nóż i przebił bratu serce. Wtedy też opamiętał się i z rozpaczy rzucił się z wieży.
Mieszkańczy Krakowa postanowili nie kończyć wież, przykryli je dachem, a nóż, który posłużył do zabójstwa powiesili w bramie Sukiennic, aby był pamiątką i przestrogą.
A jaka jest prawda? Wieża wyższa, zwana Strażnicą „Excubiarum”, ma 82 metry wysokości. Zbudowana jest na planie kwadratu, poszczególne kondygnacje oddzielają kamienne gzymsy. Na wysokości dziewiątej kondygnacji przechodzi w ośmiobok, przepruty ostrołukowymi wnękami, mieszczącymi dwie kondygnacje okien. W XV wieku wieża północna Bazyliki Mariackiej została podwyższona, a przez to przystosowana do pełnienia funkcji strażnicy miejskiej. W roku 1478 cieśla Maciej Heringk nakrył wieżę charakterystycznym wielobocznym hełmem. Hełm ten ozdobiony został złoconą koroną maryjną w roku 1666. Z wieży, z wysokości 54 metrów, grany jest co godzinę Hejnał Mariacki. U podnóża, od strony północnej, znajduje się prostokątna przybudówka, mieszcząca kamienne schody, prowadzące do wnętrza wieży.
