Ponte di Rialto, Wenecja

Ponte di Rialto, czyli Most Rialto, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Wenecji i jednocześnie jedna z najstarszych przepraw przez Canal Grande.

1. Najstarszy most na Canal Grande

• Most Rialto jest najstarszym z czterech mostów, które obecnie przecinają Canal Grande. Został ukończony w 1591 roku, a jego konstrukcja zastąpiła wcześniejszy drewniany most, który dwukrotnie się zawalił.

2. Konstrukcja budząca kontrowersje

• Projekt mostu autorstwa Antonio da Ponte (co ciekawe, nazwisko oznacza "Antonio Most") budził kontrowersje wśród współczesnych. Wielu inżynierów uważało, że kamienna konstrukcja z jednym dużym łukiem nie wytrzyma ciężaru. Mimo to most przetrwał do dziś!

3. Wielki konkurs na projekt

• W XVI wieku ogłoszono konkurs na projekt nowego mostu. Wśród uczestników znaleźli się wybitni architekci, tacy jak Andrea Palladio i Michelangelo. Ostatecznie wybrano jednak prostszy i bardziej praktyczny projekt da Ponte.

4. Most handlowy

• Most Rialto od początku pełnił funkcję centrum handlowego. Do dziś znajdują się na nim sklepy, w których można kupić biżuterię, pamiątki i inne wyroby rzemieślnicze.

5. Inspiracja dla innych mostów

• Most Rialto stał się wzorem dla wielu innych mostów na świecie, w tym londyńskiego Pulteney Bridge i mostu w Bath w Anglii.

6. Panorama z mostu

• Ze szczytu mostu rozpościera się jeden z najpiękniejszych widoków na Canal Grande, co czyni go ulubionym miejscem turystów i fotografów.

7. Legenda o podstępie diabła

• Według lokalnej legendy most był tak trudny do zbudowania, że Antonio da Ponte zawarł pakt z diabłem, aby go ukończyć. W zamian diabeł zażądał pierwszego dziecka, które przejdzie przez most.

8. Popularne miejsce oświadczyn

• Most Rialto jest jednym z najpopularniejszych miejsc w Wenecji, gdzie zakochani się oświadczają – romantyczna sceneria i widoki sprzyjają takim chwilom.

 

Wenecja

Wenecja

Wenecja w czasie Karnawału tętni życiem. Trudno wtedy zwiedzić katedrę św. Marka, bo kolejka po bilety to prawdziwa strata czasu. Ale wówczas lepiej jest nastawić na spacer po weneckich uliczkach i przyglądanie się przebierańcom.

Choć tak naprawdę już prawie nikt tu nie mieszka, to w wakacje i w karnawale hotele pełne są ludzi.  

 

Wenecja cz. 1

Przez długi czas Wenecja kojarzyła mi się z  dreszczowcem "Nie oglądaj się za siebie". W filmie tym, to wspaniałe miasto jest mroczne, nieprzyjazne i po prostu straszne. A gondola - jeden z weneckich symboli - za sprawą tego filmu, już zawsze będzie dla mnie synonimem karawanu. Kiedy pierwszy raz znalazłam się w Wenecji, a było to nocą, nie przyszło mi nawet na myśl, że jest to "miasto zakochanych", bo ciągle brzmiała mi w uszach muzyka Pino Donaggiego. Oczywiście lektura "Śmierci w Wenecji" Tomasza Manna była przysłowiowym gwoździem do trumny.  Dopiero kilka kolejnych wizyt w Wenecji w okresie karnawału zdołało przełamać ten mroczny klimat. A już ostatnia podróż, latem - kiedy zupełnie zmieniają się barwy tego miasta, od koloru wody i nieba, po kolor pałaców w sierpniowym słońcu - pozwala uwierzyć, że Wenecja jest La Serenissima.

Palazzo Dandolo

Ponte di Rialto

Canal Grande

Ca' Loredan                                 

Plac i Bazylika św. Marka

Wenecja w karnawale

Wenecja podczas karnawału jest zupełnie innym miastem. W tym okresie obowiązuje zasada zupełnej anonimowości i nietykalności przebierańców uregulowana specjalnymi przepisami prawa. Dawniej zasady te były powodem wielu nadużyć i Rzeczpospolita Wenecka zaczęła wydawać masę dekretów ograniczających niektóre prawa w okresie karnawału, co doprowadziło to do upadku tradycji. Dziś nietykalność przebierańców jest dość ograniczona, ale - jak tłumaczą władze miasta – najważniejsze są względy bezpieczeństwa. Z tych też powodów bawiącym się towarzyszy policja i straż miejska. Jeśli tylko pogoda dopisuje i ostatki wypadają już w marcu, na wenecki karnawał zjeżdżają tak ogromne tłumy turystów, że służby miejskie mają pełne ręce roboty. Nie tylko czuwają nad spokojem bawiących się, ale kierują ruchem... pieszych. Czasem kilka godzin zajmuje przejście trasy od Piazzale Roma do Piazza San Marco, którą to trasę zwykle można pokonać w 20-30 minut. Jednak w ostatni weekend karnawału trzeba kilka raz stać w korkach, co przy braku ruchu kołowego wydaje się dziwne, ale tak – stoi się w tłumie turystów w bardzo wąskiej uliczce i czeka na zielone światło bądź sygnał policjanta, który właśnie przepuścił rzekę ludzi w prostopadłej uliczce. Nie polecam, jeśli ktoś cierpi na klaustrofobię. ;)

Karnawał wenecki odrodził się w 1979 roku, po 200 latach ciszy. Współcześnie maskę i przebieranie traktuje się nie tylko jako sposób anonimowej zabawy, ale też jak terapię grupową. Dziś uczestnicy karnawału odstawiają scenki, które wyśmiewają absurdy życia codziennego oraz parodiują osoby znane i sławne. Włosi, którzy mają duże poczucie humoru, wiele dystansu do siebie oraz są nieszablonowi pozwalają sobie nawet na dość niewybredne żarty w pracy, jednak zawsze przyjmowane są one z przymrużeniem oka i nikt się nie obraża.