Bazylika św. Demetriusza (Agios Dimitrios), Tesaloniki, Grecja
Bazylika św. Demetriusza w Salonikach (gr. Ναός του Αγίου Δημητρίου) to jedna z najważniejszych świątyń prawosławnych w całej Grecji i zarazem duchowe serce Macedonii. Poświęcona patronowi miasta – św. Demetriuszowi (Agios Dimitrios) – od wieków stanowi miejsce pielgrzymek, symbol wiary i greckiej tożsamości. To także bezcenny zabytek wczesnochrześcijańskiej architektury, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Święty Demetriusz – patron Salonik
Zanim powstała świątynia, w mieście czczono młodego rzymskiego oficera – Demetriusza z Tesalonik, który według tradycji zginął śmiercią męczeńską podczas prześladowań chrześcijan za cesarza Galeriusza około 306 roku n.e..
Demetriusz był według legend dowódcą garnizonu tesalonickiego, pochodzącym z wpływowej rodziny. Gdy przyznał się do wiary w Chrystusa, został uwięziony w łaźniach miejskich, gdzie przebito go włóczniami. Na miejscu jego męczeństwa zaczęto wkrótce odczuwać cudowne wydzielanie wonnego oleju – mirry, co dało mu przydomek Myrovlitis (czyli „Cudotwórca, wydzielający mirrę”). Z tego powodu w ikonografii często przedstawiany jest z amforą mirry w dłoniach.
Od tamtej pory św. Demetriusz stał się opiekunem Salonik, obrońcą miasta przed najazdami i zarazami.
Historia bazyliki
Pierwszy kościół na miejscu męczeństwa świętego powstał już w IV wieku, w czasach cesarza Konstantyna Wielkiego. Początkowo była to niewielka kaplica, zbudowana nad łaźniami, w których więziono Demetriusza.
W V wieku świątynię rozbudowano do postaci trójnawowej bazyliki, a w wieku VII – do formy pięcionawowej, jaką zachowała w zasadniczym kształcie do dziś. Była to jedna z największych świątyń w całym Bizancjum, ustępująca rozmiarami jedynie Hagi Sofii w Konstantynopolu.
Niestety, bazylika wielokrotnie ulegała zniszczeniu i odbudowie:
- 
w 1917 roku podczas wielkiego pożaru Salonik niemal doszczętnie spłonęła,
 - 
podczas okupacji niemieckiej w II wojnie światowej została splądrowana,
 - 
odbudowę zakończono dopiero w 1949 roku.
 
W 1988 roku bazylika została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako jeden z „wczesnochrześcijańskich i bizantyjskich zabytków Salonik”.
Architektura i wnętrze
Bazylika św. Demetriusza to pięcionawowa bazylika z transeptem, nakryta drewnianym stropem. Jej wnętrze charakteryzuje się monumentalnością i surowym pięknem. Wrażenie robią potężne kolumny z marmuru i porfiru oraz liczne arkady.
Największym skarbem świątyni są mozaiki datowane na VI–VIII wiek, które przetrwały liczne kataklizmy. Przedstawiają one św. Demetriusza w towarzystwie fundatorów i mieszkańców Salonik – to jedne z najstarszych zachowanych wizerunków tego świętego. Warto zwrócić uwagę na niezwykłe twarze postaci – spokojne, ludzkie, a jednocześnie pełne duchowego blasku.Ciekawostki i legendy
- 
Cudowna mirra: Z grobu św. Demetriusza przez wieki wydobywała się wonna ciecz, uznawana za cudowną mirrę o właściwościach leczniczych. Nawet w późnym średniowieczu pielgrzymi opisywali, że bazylika „pachnie jak ogród pełen róż i balsamów”.
 - 
Relikwie świętego: Relikwie św. Demetriusza przez wieki zaginęły – prawdopodobnie wywieziono je do Włoch w czasie wojen krzyżowych. Odnalazły się dopiero w XX wieku i w 1978 roku powróciły do Salonik. Dziś spoczywają w srebrnym sarkofagu po prawej stronie nawy głównej.
 - 
Święto patrona: 26 października w Salonikach obchodzone jest święto św. Demetriusza, będące jednocześnie dniem miasta. Ulice wypełniają się procesjami, a bazylika gromadzi tysiące wiernych z całej Grecji i Bałkanów.
 - 
Symboliczne zwycięstwa: Według bizantyjskich kronik św. Demetriusz kilkakrotnie „uratował” Saloniki przed najazdami – pojawiał się podobno na murach miasta, prowadząc wojska do zwycięstwa.
 
- 
Zmienna funkcja świątyni: Po zdobyciu Salonik przez Turków w 1493 roku bazylika została przekształcona w meczet (Kasımiye Camii), co uchroniło ją paradoksalnie przed całkowitym zniszczeniem. Po odzyskaniu miasta przez Greków w 1912 roku przywrócono jej pierwotną funkcję sakralną.
 
Znaczenie współczesne
Dziś bazylika św. Demetriusza jest nie tylko jednym z najważniejszych sanktuariów Grecji, lecz także żywym symbolem ciągłości tradycji bizantyjskiej. Codziennie odwiedzają ją pielgrzymi, turyści i mieszkańcy Salonik, którzy w ciszy modlą się przy relikwiach swojego patrona.
Świątynia pozostaje jednym z najlepiej zachowanych przykładów wczesnochrześcijańskiej architektury na świecie – miejscem, gdzie można dosłownie poczuć zapach historii i duchowości sprzed półtora tysiąca lat.














