Palmiarnia w Łodzi

Palmiarnia w Łodzi znajduje się w Parku Źródliska, jednym z najstarszych parków miejskich w mieście.

Park Źródliska leży w centralno-wschodniej części miasta, niedaleko ulicy Piotrkowskiej i osiedla Księży Młyn, słynnego z zabytkowej zabudowy fabrykanckiej. To doskonałe miejsce na spacer połączony ze zwiedzaniem Palmiarni.

Historia łódzkiej palmiarni

Pierwsze szklarnie, które dały początek obecnej palmiarni, powstały jeszcze w czasach przemysłowej świetności Łodzi. Bogaci fabrykanci sprowadzali do swoich rezydencji egzotyczne rośliny jako symbol statusu i luksusu. Zbiory, które dziś możemy oglądać, pochodzą w dużej części z prywatnych oranżerii łódzkich przemysłowców.

Największa atrakcja – palmy daktylowe mają ponad 150 lat!

Najstarsze palmy w łódzkiej Palmiarni mają około 150 lat i pochodzą z kolekcji rodziny Heinzlów – jednych z najbogatszych fabrykantów Łodzi. Rosły pierwotnie w oranżerii przy ich willi, a po wojnie trafiły do palmiarni.

Nowoczesny budynek z elementami zabytkowymi

Obecna konstrukcja Palmiarni (w Parku Źródliska) została otwarta w 2003 roku i jest połączeniem nowoczesnej architektury ze szkła i metalu z zabytkowymi elementami dawnych szklarni.

Ponad 4,5 tysiąca roślin

W Palmiarni znajduje się około 4,5 tys. roślin z różnych stref klimatycznych – od tropikalnych po subtropikalne. Wśród nich są bananowce, kakaowce, figowce, cytrusy, orchidee i wiele innych egzotycznych gatunków.

Trzy pawilony – trzy klimaty

Palmiarnia podzielona jest na trzy główne pawilony, które prezentują roślinność różnych stref: tropikalnej, subtropikalnej oraz suchych obszarów pustynnych i półpustynnych.

Egzotyczne owoce i przyprawy

Można tu zobaczyć, jak naprawdę wyglądają rośliny dające produkty znane z kuchni: kakaowiec z owocami, z których powstaje czekolada, wanilia, pieprz czarny, bananowce, a nawet drzewo chlebowe.

Étretat - miasto klifów i malarzy, Normandia, Francja

Étretat to jedno z najbardziej malowniczych miasteczek w Normandii, położone nad Kanałem La Manche w departamencie Seine-Maritime. Słynie przede wszystkim z niezwykłych formacji skalnych, które od XIX wieku przyciągają artystów, podróżników i turystów z całego świata.

Klify Étretat 

W Étretat wapienne urwiska wznoszą się nawet na 70 metrów nad poziom morza. Najsłynniejsze formacje to Falaise d’Aval z naturalnym łukiem skalnym oraz L’Aiguille („Iglica”) – smukła skała wystająca z wody. Te niezwykłe kształty sprawiły, że miejsce stało się ikoną francuskiego wybrzeża.

„Iglica” i piracki skarb 

Według miejscowych podań w skałach Étretat ukryty jest skarb piratów. Historia ta zainspirowała Maurice’a Leblanca, autora powieści o dżentelmenie-włamywaczu Arsène Lupinie. W książce Skarb Arsène Lupina klify Étretat odgrywają kluczową rolę.

Formacje skalne jako „zwierzęta”  

lokalne legendy nadały klifom fantastyczne znaczenia. Najsłynniejszy łuk skalny przypomina słonia zanurzającego trąbę w wodzie. Inne formacje porównuje się do ptaków czy mitycznych stworzeń.

Inspiracja dla artystów 

Étretat uwieczniali w swoich obrazach m.in. Claude Monet, Gustave Courbet czy Eugène Boudin. To właśnie tu impresjoniści eksperymentowali ze światłem, starając się oddać zmieniające się kolory nieba i morza.

Kurort XIX wieku 

Wraz z rozwojem kolei Étretat stało się modnym nadmorskim letniskiem. Bywali tu znani pisarze i politycy, m.in. Guy de Maupassant, który miał w miasteczku willę.

Kościół Notre-Dame de la Garde

Mały kościółek stojący na szczycie klifu pełnił dawniej rolę kaplicy marynarzy. Według legendy Maryja miała czuwać tu nad żeglarzami i ostrzegać ich przed sztormami.

Lotnictwo i tajemnica białego ptaka 

Étretat związane jest także z historią awiacji. W 1927 roku francuscy lotnicy Charles Nungesser i François Coli zaginęli podczas próby lotu transatlantyckiego. Ich samolot „L’Oiseau Blanc” („Biały Ptak”) ostatni raz widziano nad Normandią, a według niektórych świadków miał spaść w okolicach Étretat.

Dziś Étretat to nie tylko kurort i symbol Normandii, ale też miejsce pełne legend i tajemnic – od pirackich skarbów po zagadki lotnicze, od mitologicznych sygnałów zaklętych w skałach po malarskie wizje Moneta.

Kerry Cliffs, Irlandia

Kerry Cliffs to jedno z najbardziej spektakularnych miejsc widokowych w południowo-zachodniej Irlandii, położone w hrabstwie Kerry, w okolicy niewielkiej miejscowości Portmagee na Półwyspie Iveragh. Klify te stanowią obowiązkowy punkt dla podróżujących trasą Ring of Kerry oraz tych, którzy planują odwiedzić wyspy Skellig.

Wyższe niż Cliffs of Moher

Kerry Cliffs osiągają imponującą wysokość ponad 300 metrów, co czyni je wyższymi niż słynne Cliffs of Moher (ok. 214 metrów). Mimo to pozostają mniej zatłoczone, oferując bardziej dzikie i spokojne doświadczenie.

Widok na Wyspy Skellig

Z klifów rozciąga się zapierający dech widok na Skellig Michael i Little Skellig – wyspy wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Skellig Michael to miejsce, gdzie powstał klasztor z VI wieku, a także lokalizacja zdjęć do filmów z serii Gwiezdne Wojny (m.in. "Przebudzenie Mocy").

Powstały miliony lat temu

Formacje skalne Kerry Cliffs liczą sobie ponad 400 milionów lat i są częścią tzw. „Devonian Sandstone Belt” – czerwonych piaskowców uformowanych w czasach, gdy obszar ten znajdował się w pobliżu równika!

Ptasi raj

Klify są domem dla wielu ptaków morskich, m.in. maskonurów, nurzyków, głuptaków i burzyków. To idealne miejsce dla ornitologów i miłośników dzikiej przyrody – w sezonie lęgowym klify tętnią życiem.

Prywatna własność z publicznym dostępem

Kerry Cliffs znajdują się na prywatnych gruntach, ale zostały udostępnione turystom. Wstęp jest płatny, ale opłaty przeznaczane są na utrzymanie ścieżek, ogrodzeń i infrastruktury widokowej.

Syreny z zatoki Ballinskelligs

Według tutejszych opowieści, u podnóża klifów zamieszkują syreny, które w bezwietrzne noce śpiewają pieśni, wabiąc rybaków ku skałom. Mówi się, że jeśli ktoś usłyszy syreni śpiew i spojrzy w stronę wody, może stracić poczucie czasu i zejść z klifu we mgle – znikając na zawsze.

Duch mnicha z wyspy Skellig

Inna legenda głosi, że duch mnicha, który zmarł samotnie na Skellig Michael, pojawia się czasem na klifach Kerry, spoglądając tęsknie w stronę wyspy. Miejscowi nazywają go „Brat Cień” (Brother Shade). Rzekomo pojawia się jako ciemna postać stojąca nieruchomo na krawędzi, a znikająca, gdy ktoś zbliży się zbyt blisko.

Kamień Smoka

Jedna z formacji skalnych u podnóża klifu nosi nazwę "Smoczy Kamień" (Dragon Stone), ponieważ przypomina ziejącego ogniem smoka. Według legendy dawni Celtowie wierzyli, że w głębi klifu śpi pradawny smok, którego przebudzenie sprowadzi wielką burzę. Gdy nadchodzą silne wichury znad Atlantyku, mówi się, że to „smok się przewraca”.

Zatopiona wioska

Starsze pokolenia mieszkańców opowiadają historię o zatopionej wiosce, która kiedyś miała istnieć u stóp klifów. Po wielkiej burzy morze miało pochłonąć całą osadę, a czasem – gdy morze jest spokojne – można rzekomo usłyszeć dzwony zatopionej kaplicy dochodzące spod wody.

Wróżki na zboczach

Niektóre pagórki nad klifami są uważane za siedziby wróżek (fairies). Legenda ostrzega, by nie zrywać tam kwiatów i nie nocować w pobliżu wrzosowisk, bo można zostać uprowadzonym do "tamtego świata", z którego nie ma powrotu. Wiele z tych podań przetrwało w folklorze Gaelów.