Brú na Bóinne - Newgrange Irlandia

Brú na Bóinne Dwa razy w roku tłumy ludzi odwiedzają to miejsce

Brú na Bóinne można przetłumaczyć jako "pałac" lub "dwór" nad Boyne. W rzeczywistości jest to miejsce pochówku. Nad rzeką Boynne znaleziono kilka  ogromnych grobowców w: Knowth, Newgrange i Dowth. W okrągłym grobowcu w Newgrange odnalezionym ok. 1962 r. przez prof. M.J. O'Kelly'ego 3 ciała. 

Co ciekawe grobowce są tak zbudowane, że tylko dwa razy do roku - w okresie przesilenia zimowego i letniego - promienie słońca wpadają przez otwór nad głównym wejściem do grobowca i są w stanie oświetlić miejsce pochówku znajdujące się na końcu dość długiego korytarza wewnątrz grobowca. Z tego też powodu najlepiej byłoby odwiedzić grobowce właśnie w tym czasie. Niestety liczba chętnych jest tak duża, że 2 razy do roku organizowane jest losowanie spośród tysięcy zgłaszających się turystów i zaledwie 12 osób wraz z jedną osobą towarzyszącą może dostąpić zaszczytu wejścia do grobowca i ujrzenia wpadających tu  promieni słońca - o ile tego dnia w ogóle zaświeci słońce.

Brú na Bóinne najważniejszy zabytek prehistoryczny w Europie

Brú na Bóinne jest jednym z najważniejszych na świecie prehistorycznych zabytków. W okolicy grobów znajdują się inne budowle sakralne świadczące o tym, że tutejsi mieszkańcy byli znakomitymi architektami, astrologami i artystami. Zbudowane około 5000 lat temu, w epoce neolitu - a więc zaledwie sto lat młodsze od Stonehenge, a o wiele lat starsze od Piramid w Gizie - groby Brú na Bóinne zawierają największe zgromadzenie sztuki megalitycznych w Europie Zachodniej.

Brú jako dom boga Dagdy

Według mitologii irlandzkiej Brú na Bóinne było siedzibą Dagdy, jednego z głównych bogów Tuatha Dé Danann – uosobienia ziemi, płodności i magii. Dagda posiadał tu swoją wielką halę, pełną obfitości: nigdy niewyczerpujący się kocioł (Coire An Dagda), maczugę zdolną zarówno zabijać, jak i wskrzeszać, oraz harfę, której muzyka mogła zmieniać pory roku.

Dagda miał romans z Boann, boginią rzeki Boyne (od niej pochodzi nazwa rzeki). Ich związek był zakazany, bo Boann była żoną Nechtona. Gdy Boann zaszła w ciążę, Dagda, by ukryć ich miłość, zatrzymał słońce na dziewięć miesięcy — tak, że ich dziecko, Aengus Óg, narodziło się w jeden dzień.

Aengus Óg i jego sen o miłości

Aengus, syn Dagdy i Boann, to jedna z najbardziej romantycznych postaci mitologii irlandzkiej. Był bogiem młodości, miłości i snów. Pewnej nocy przyśniła mu się dziewczyna tak piękna, że zakochał się w niej bez pamięci. Codziennie ją widywał w snach, ale nie mógł jej odnaleźć w świecie ludzi.

Po długich poszukiwaniach odkrył, że dziewczyna nazywa się Caer Ibormeith i że jest zaklętą istotą, która co roku w Samhain (irlandzki odpowiednik Halloween) zamienia się w łabędzia. Wtedy Aengus przybył nad jezioro, na którym pływały setki łabędzi, i zawołał ją po imieniu. Ona odpowiedziała, a Aengus przemienił się również w łabędzia — razem odlecieli nad Brú na Bóinne, śpiewając tak pięknie, że ludzie zasypiali od dźwięku ich pieśni.

To dlatego w niektórych przekazach mówi się, że w Brú na Bóinne słychać czasem śpiew łabędzi — echo tej dawnej miłości.

Dowth – miejsce, gdzie czas stanął

Z grobowcem Dowth wiąże się legenda o królu, który chciał zbudować budowlę, dzięki której ludzie zyskają wieczną młodość. Nakazał robotnikom wznosić ją tylko w świetle dnia i zapowiedział, że jeśli uda im się ukończyć pracę przed zachodem słońca, wszyscy zyskają nieśmiertelność.

Aby przedłużyć dzień, jego siostra — znająca się na magii — próbowała zatrzymać słońce. Jednak gdy zaklęcie się nie powiodło, mrok zapadł nagle, a praca stanęła w miejscu. Od tego czasu miejsce to nazwano Dubhadh („ciemność”), co dało współczesną nazwę Dowth.

Święta rzeka Boann

W micie o powstaniu rzeki Boyne pojawia się motyw zakazanej wiedzy. Boann, bogini, której imię znaczy „ta, która daje mleko i płodność”, chciała sprawdzić moc świętego źródła, strzeżonego przez duchy mądrości. Gdy zbliżyła się do źródła, jego wody wytrysnęły gwałtownie, zalewając ziemię i tworząc rzekę — symbol kary za ludzką (lub boską) ciekawość. Wody te spłynęły aż do morza, a Boann zginęła, choć w innej wersji mitu została przemieniona w samą rzekę.