Wąwóz Afrodyty - Grecja

Wąwóz Afrodyty (Φαράγγι της Αφροδίτης) to mało znane, ale spektakularne miejsce w pobliżu legendarnej Góry Olimp – siedziby bogów. Mimo swojej urody nie jest jeszcze popularnym celem turystycznym, co czyni go idealnym dla miłośników dzikiej przyrody.

Szlak przez dziewiczy las

Trasa przez wąwóz prowadzi przez gęste lasy bukowe, dębowe i sosnowe, porośnięte mchem i paprociami. To doskonałe miejsce na spacer, trekking.

Legenda o basenach Afrodyty

Według tutejszych opowieści, bogini Afrodyta miała korzystać z naturalnych kąpielisk, by odświeżać urodę i odzyskiwać spokój. Mit świetnie oddaje atmosferę miejsca.

Przez wąwóz płynie strumień o czystej, zimnej wodzie, który tworzy małe kaskady i naturalne baseny. Latem woda jest orzeźwiająco chłodna, nawet w upalne dni.

Baseny Afrodyty to naturalne zagłębienia w skałach, utworzone przez wodę spływającą z gór. Przypominają niewielkie jeziora lub wanny skalne, do których można wejść – są niewielkie, ale bardzo malownicze.

Przyroda niemal jak z mitu

Dzięki bujnej roślinności, szumowi strumieni i odosobnieniu, wielu odwiedzających opisuje to miejsce jako „mityczne” i „magiczne” – można łatwo zrozumieć, dlaczego nazwano je imieniem bogini miłości i piękna.

Olimp

Wąwóz znajduje się na obrzeżach Parku Narodowego Góry Olimp, wpisanego na listę rezerwatów biosfery UNESCO. Spotkać tu można dzikie zwierzęta, takie jak kozice, lisy, a nawet orły przednie.

Podziemia Wawelu. Lapidarium - Kraków

 Podziemia Wawelu. Międzymurze i Lapidarium

Zamek Królewski na Wawelu w połowie 2025 roku doczekał się nowej atrakcji dla zwiedzających. To Lapidarium i Międzymurze.

Lapidarium: “żywe kamienie” renesansu 

W podziemiach pod wschodnim skrzydłem zamku prezentowana jest kolekcja ponad 3000 kamiennych detali architektonicznych i rzeźb odkrywanych od XIX w. To unikalna galeria detali budujących renesansową rezydencję królewską – każdy fragment ma swoją historię. Lapidarium to kolejna część cyklu po „Wawelu Zaginionym” i „Wawelu Odzyskanym”.

Międzymurze

Nowa, od 23 maja 2025, 400‑metrowa trasa „Międzymurze” prowadzi wzdłuż XVIII‑wiecznych i średniowiecznych fortyfikacji między murami obronnymi od strony Wisły, w okolicach Smoczej Jamy. Trasa odsłania nie tylko historię architektury, ale również geologiczne początki Wawelu.

Kościół św. Gereona

Kościół św. Gereona był jednym z najstarszych i najbardziej tajemniczych obiektów sakralnych na Wawelu. Obecnie nie istnieje, ale jego relikty można zobaczyć na wystawie „Wawel Zaginiony” w podziemiach zamku.

Kościół św. Gereona, pochodzący z ok. XI wieku, znajdował się na wewnętrznym dziedzińcu Zamku Królewskiego, w jego północno-zachodniej części, w pobliżu tzw. wieży Duńskiej. Był kaplicą zamkową i służył dworowi książęcemu, a później królewskiemu.

Święty Gereon to męczennik z IV wieku, żołnierz legii tebańskiej, czczony głównie w Kolonii. Wybór tego patrona może świadczyć o inspiracjach zachodnich w kręgu piastowskiego dworu – być może był to wyraz kontaktów z cesarstwem niemieckim lub Kościołem zachodnim.

 Plac Syntagma - Ateny, Grecja

Plac Syntagma to centralny punkt współczesnych Aten – tutaj zbiegają się najważniejsze ulice, tu zatrzymują się linie metra, autobusów i tramwajów. To także częste miejsce demonstracji i zgromadzeń publicznych.

Nazwa „Syntagma” oznacza „Konstytucja”. Plac otrzymał ją po wydarzeniach z 3 września 1843 r., kiedy to król Otto został zmuszony przez lud i wojsko do nadania Grecji konstytucji – pierwszej w historii kraju.

Pałac królewski – dziś siedziba parlamentu

Głównym budynkiem przy placu jest dawny pałac królewski, zbudowany w latach 1836–1843 dla króla Ottona. Dziś mieści się tam Parlament Grecji (Vouli).

Słynna zmiana warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza

Przed parlamentem znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza, którego strzegą gwardziści – Ewzoni – w tradycyjnych strojach z plisowaną spódnicą (fustanella). Zmiana warty co godzinę to jedno z najbardziej fotografowanych wydarzeń w Atenach.

Choć to miejsce tętni życiem XXI wieku, z Placu Syntagma pieszo dojdziesz do Plaki – najstarszej dzielnicy Aten, oraz do Akropolu. To dosłowne przejście od nowoczesności do starożytności.

Nowoczesna architektura i hotele z historią

Przy placu znajdują się luksusowe hotele, takie jak Hotel Grande Bretagne – otwarty w 1874 roku, przez dekady gościł koronowane głowy, dyplomatów i gwiazdy.

Podziemne znaleziska archeologiczne

Podczas budowy metra w Atenach, w pobliżu Placu Syntagma odkryto liczne znaleziska archeologiczne. Część z nich można zobaczyć na stacji metra „Syntagma” – to jedno z nielicznych miejsc na świecie, gdzie przesiadka wiąże się z... lekcją historii.

Punkt wyjściowy dla turystyki

To jedno z głównych miejsc zbiórek wycieczek po Atenach. W promieniu kilku minut znajdują się m.in. Ogrody Narodowe, dzielnica Monastiraki czy Stadion Panateński.

 Granada, Hiszpania

 Granada – ostatnia twierdza Maurów w Hiszpanii

Granada była ostatnim bastionem muzułmańskiego panowania na Półwyspie Iberyjskim. Królestwo Granady istniało aż do 1492 roku, kiedy to katoliccy monarchowie Izabela i Ferdynand zdobyli miasto, kończąc rekonkwistę. W tym samym roku Kolumb wyruszył w podróż do Ameryki – wszystko to czyni 1492 jednym z najważniejszych momentów w historii Hiszpanii.

Alhambra – klejnot Andaluzji

Najbardziej znaną atrakcją Granady jest Alhambra – olśniewający zespół pałacowy i twierdza z czasów mauretańskich. Jej nazwa pochodzi od arabskiego al-ḥamrā’ – „czerwona”, od koloru murów. Alhambra to majstersztyk architektury islamskiej, słynący z geometrycznych zdobień, misternej kaligrafii i chłodnych dziedzińców z fontannami. To jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w Europie!

Albaicín – dzielnica z czasów arabskich

Albaicín to najstarsza dzielnica Granady – labirynt wąskich, brukowanych uliczek, białych domów i tarasów z widokiem na Alhambrę. Wciąż zachowała układ z czasów muzułmańskich i została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Najlepszy widok na pałac rozciąga się z punktu widokowego Mirador de San Nicolás.

Sacromonte – domy w jaskiniach i flamenco

Na zboczach wzgórza naprzeciw Alhambry znajduje się Sacromonte, dzielnica znana z domów wykutych w skałach i tradycji tańca flamenco. To właśnie tu, w jaskiniach, organizowane są koncerty flamenco z udziałem społeczności romskiej (gitanos), którzy od wieków tworzą żywą część kultury Granady.

Miasto trzech kultur

Granada przez wieki była miejscem współistnienia muzułmanów, chrześcijan i Żydów. Do dziś można zobaczyć pozostałości po synagogach, meczetach i kościołach, często stojących blisko siebie. Ta unikalna mieszanka kultur sprawia, że Granada ma niezwykle bogate dziedzictwo duchowe i architektoniczne.

 Dublin, Irlandia

Molly Malone – żywa legenda Dublina

W samym sercu miasta, przy Suffolk Street, znajduje się słynna rzeźba przedstawiająca Molly Malone – postać z irlandzkiej pieśni ludowej. Molly, według legendy, była piękną sprzedawczynią ryb i owoców morza, która zmarła młodo z powodu gorączki. Stała się bohaterką nieoficjalnego hymnu Dublina – „Cockles and Mussels”. Pomnik, przedstawiający ją z wózkiem zyskał sobie przydomek „The Tart with the Cart” – co jest typowym przykładem irlandzkiego humoru. To jedno z najczęściej fotografowanych miejsc w mieście!

Temple Bar – tętniące życiem centrum kultury i rozrywki

Temple Bar to jedna z najsłynniejszych dzielnic Dublina – labirynt wąskich brukowanych uliczek wypełnionych pubami, galeriami, restauracjami i klubami. Choć jego historia sięga średniowiecza, obecny charakter Temple Bar zyskało w latach 80. XX wieku, kiedy zaczęto inwestować w jego rewitalizację. To tutaj można posłuchać tradycyjnej muzyki irlandzkiej na żywo, odwiedzić Irish Film Institute, czy obejrzeć wystawę w Project Arts Centre. Wbrew temu, co sugeruje nazwa, „Temple Bar” nie oznacza baru – to nazwa całej dzielnicy.

Dublin to miasto literatury

UNESCO nadało Dublinowi tytuł Miasta Literatury. Nie bez powodu – stąd pochodzili tacy giganci literatury jak James Joyce, Samuel Beckett, W.B. Yeats czy Oscar Wilde. W mieście znajduje się Muzeum Pisarzy Irlandzkich oraz pomnik Wilde’a w parku Merrion Square, przedstawiający go z ironicznym uśmiechem, spoglądającego na kamienne tablice z cytatami z jego dzieł.

Guinness – więcej niż piwo

Guinness to nie tylko symbol Dublina, ale też największa atrakcja turystyczna w Irlandii. W Guinness Storehouse można poznać historię tego legendarnego trunku, dowiedzieć się, jak się go warzy, i napić się świeżego pint'a w Gravity Barze – z panoramicznym widokiem na całe miasto. Co ciekawe, Arthur Guinness w 1759 roku podpisał umowę dzierżawy browaru na... 9000 lat!

Dublin – miasto wikingów

Mało kto wie, że Dublin został założony przez Wikingów około 841 roku jako osada handlowa Dubh Linn – co oznacza „czarne bagno”. W Dublinia Museum można prześledzić historię miasta od czasów wikińskich po średniowiecze, wchodząc do odtworzonej osady pełnej interaktywnych atrakcji.

Phoenix Park – największy park miejski Europy

Phoenix Park to ogromny zielony obszar w samym Dublinie – większy niż nowojorski Central Park czy londyński Hyde Park. Znajduje się tu rezydencja prezydenta Irlandii, ZOO, stadnina i mnóstwo ścieżek spacerowych. Park zamieszkuje dzikie stado jeleni – często można je spotkać z bliska!

Biblioteka Trinity College – skarbnica wiedzy i Harry’ego Pottera

W Dublinie znajduje się Trinity College, jedna z najstarszych uczelni w Europie, a w niej słynna Long Room – ponad 60-metrowa sala biblioteczna z setkami tysięcy starodruków. To właśnie tu przechowywany jest iluminowany rękopis z IX wieku – „Księga z Kells”. Miłośnicy filmów i magii odnajdą tu znajome klimaty – wnętrza biblioteki inspirowały twórców „Gwiezdnych wojen” i filmów o Harrym Potterze.

Drzwi Dublina – architektoniczna osobliwość

Spacerując po georgiańskich ulicach Dublina, łatwo zauważyć różnokolorowe drzwi w pięknych, klasycznych fasadach budynków. Ich pochodzenie wiąże się z legendą – według jednej wersji Irlandczycy malowali drzwi na różne kolory, by nietrzeźwi panowie po pubie nie mylili swoich domów. Dziś „Doors of Dublin” są znanym motywem na pocztówkach i plakatach.

 Grób Agamemnona, Grecja

Grób Agamemnona… czy Skarbiec Atreusza?

Choć miejsce to znane jest jako „Grób Agamemnona”, archeolodzy uważają, że jego prawdziwy właściciel pozostaje nieznany. Nazwa wzięła się z legendy – Agamemnon był królem Myken i wodzem wojsk greckich w czasie wojny trojańskiej. Kiedy w XIX wieku Heinrich Schliemann prowadził wykopaliska w Mykenach, uznał, że odkrył miejsce pochówku samego Agamemnona. Obecnie uważa się, że tzw. Skarbiec Atreusza pochodzi z ok. 1250 p.n.e., czyli mniej więcej z epoki przypisywanej Agamemnonowi, ale nie ma dowodów, że to jego grób.

Monumentalna grobowiec kopułowy – tzw. tolos

Grób Agamemnona to doskonały przykład tzw. tolosu – monumentalnej grobowej budowli kopułowej używanej w epoce mykeńskiej. Wnętrze komory grobowej ma prawie 14 metrów wysokości i około 15 metrów średnicy, co czyniło ją jedną z największych kopuł na świecie aż do czasów rzymskiego Panteonu.

Konstrukcja bez zaprawy

Cała konstrukcja została wykonana z dokładnie obrobionych bloków kamiennych bez użycia zaprawy! Kopuła została zbudowana w technice tzw. sklepienia pozornego – każda warstwa kamieni jest nieco bardziej wysunięta do środka niż poprzednia, aż spotykają się na górze, tworząc kopułę.

Portal wejściowy

Wejście do grobu – wysoki prostokątny portal – pierwotnie było ozdobione płytami z zielonego kamienia i kolumnami z czerwonego marmuru. Choć kolumny i niektóre zdobienia znajdują się dziś w British Museum, monumentalność wejścia nadal robi ogromne wrażenie – ma ponad 5 metrów wysokości.

Ukryte przejście i „komnata boczna”

Poza główną komorą grobową jest także boczna komnata, do której prowadzi niewielkie, ukryte wejście. Jej przeznaczenie nie jest do końca znane – mogła być miejscem pochówku kolejnej osoby lub pełniła funkcję rytualną.

Schliemann i złota maska Agamemnona

Heinrich Schliemann twierdził, że w grobowcach w Mykenach odkrył ciało Agamemnona i jego złotą maskę – słynną Maskę Agamemnona. Jednak znalezisko to pochodzi z innego grobu (z tzw. Grobu V w kręgu grobowym A), i jest starsze niż Skarbiec Atreusza. Co więcej, późniejsze badania wykazały, że maska została stworzona wieki przed czasem, kiedy Agamemnon miał żyć.

Skarbiec Atreusza był znany już w starożytności

Nawet w czasach starożytnych grób ten budził podziw. Grecki geograf Pauzaniasz w II wieku n.e. opisał go w swoich zapiskach jako coś godnego zobaczenia. Mimo że był już dawno splądrowany, jego monumentalna forma przetrwała przez wieki.

Trwałość konstrukcji – 3000 lat historii

To zdumiewające, że Skrąbiec Atreusza przetrwał ponad 3 tysiące lat, zachowując większość swojej oryginalnej struktury bez nowoczesnych materiałów i technologii. Dowodzi to niezwykłych umiejętności inżynieryjnych i architektonicznych Mykeńczyków.